Her çalı, her taş ıssız...
Ağaçlar, insalar görmüyor birbirini
Hepsi, hepsi de yalnız.
Hayatım apaydınlıkken henüz
Dostlarımla doluydu bu dünya
Çöktü işte şimdi sis,
Hiçbiri yok ortalıkta
Karanlığı bilmeyen,
Bilge değil, olamaz.
İnsanı ayıran herşeyden,
Karanlık; hafif, kaçınılmaz.
Siste yürümek ne kadar tuhaf!
Yalnız olmaktır yaşamak, yalnız.
Kimse kimseyi tanımaz, herkes yalnız
Herkes, hem de herkes.
Hermann Hesse
(Edited)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder